«Μεγάλες προσδοκίες»: Συνομιλώντας για τη δημιουργική γραφή με φοιτητές του ΠΤΠΕ του Π.Θ.

Τσιλιμένη Τασούλα, Αν. Καθ. Π.Τ.Π.Ε., Παν. Θεσσαλίας

Τα τελευταία χρόνια, η δημιουργική γραφή εμφανίζεται ως μάθημα σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης, είτε με τη μορφή σεμιναρίων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, είτε ως ξεχωριστό πεδίο σπουδών (Mc Vey, 2008). Στη χώρα μας η ενασχόληση με το θέμα απασχόλησε αρχικά  διάφορους φορείς που σχετίζονται με τον έναν ή άλλο τρόπο με το βιβλίο, όπως εκδότες που πλέον της δεκαετίας προβάλλουν και οργανώνουν τακτικά σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Σε ό,τι αφορά τον χώρο του  πανεπιστημίου, η δημιουργική γραφή ως μάθημα, συναντάται μάλλον σε τμήματα που σχετίζονται με ξένες φιλολογίες και δη την αγγλική. Οι αγγλοσάξωνες είχαν ανέκαθεν καλλιεργήσει το θέμα αυτό στα πανεπιστήμια, συνδέοντάς το με τη γλώσσα. Εξαίρεση αποτελούν δυο Παιδαγωγικά Τμήματα, που στο πρόγραμμα σπουδών τους προσφέρουν το αντικείμενο της δημιουργικής γραφής. Πρόκειται για το ΠΤΠΕ, που από το 2002 προσφέρει μάθημα «μυθοπλασίας» και για το ΠΜΣ του Παν. Δυτ. Μακεδονίας(τελευταία σε συνεργασία με το ΕΚΕΒΙ). Προσωπικά διδάσκοντας την τέχνη της συγγραφής στο ΠΤΠΕ του Π.Θ. εδώ και μια δεκαετία και με την εμπειρία διοργάνωσης σχετικών ημερίδων και εργαστηρίων, επιχειρώ στο παρόν άρθρο να εστιάσω σε βασικά ζητήματα που απασχολούν τους/τις  φοιτητές/τριες, οι οποίοι επιλέγουν το μάθημα της δημιουργικής γραφής και να αναδείξω τις «μεγάλες προσδοκίες» τους, καθώς και τις απόψεις τους για το θέμα, ως  μια καλή αφορμή για το άνοιγμα ενός διαλόγου γύρω από αυτό το θέμα που εξωπανεπιστημιακά προβάλλεται έντονα.

Η γραφή ήταν το μοναδικό πράγμα
που γέμιζε τη ζωή μου και τη γοήτευε.
 Το έκανα. Η γραφή δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
[Μαρκερίτ Ντυράς]