«Του Εννιάτου Ζελήμ η Θυγατέρα»: Μυθικός και γραμμικός χρόνος |
![]() |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Ελπινίκη Νικολουδάκη-Σουρή |
Τρίτη, 04 Μάρτιος 2014 16:11 |
«Του Εννιάτου Ζελήμ η Θυγατέρα»: Μυθικός και γραμμικός χρόνος Το παραμύθι αφηγείται και αυτό μια ιστορία ωρίμανσης ή ενηλικίωσης. Επομένως, εξαιρετική θέση κατέχει στον ορίζοντα των προσδοκιών του πρωταγωνιστικού προσώπου ο τόπος της ευημερίας, όπου επικρατεί η τάξη, η αρμονία και η ευτυχία των ανθρώπων. Όλη αυτή την κατάσταση τη χαρακτηρίζουμε συνήθως ευδαιμονική, την περιοχή ουτοπία και τη διάρκειά ιδεατό, μυθικό χρόνο ή καιρό, κατά την ελληνική ορολογία, - εφ’ όσον η κάθε μέρα επαναλαμβάνει τη θετική κατάσταση της προηγούμενης και η εναλλαγή των εποχών έχει πάντοτε την αναμενόμενη εξέλιξη. Αλλά η έναρξη της πλοκής συμπίπτει με την ανατροπή της παραδεισένιας ατμόσφαιρας. Ο ίδιος τόπος μεταβάλλεται σε ανυπόφορο (δυστοπία) και ο ήρωας ή η ηρωίδα μετακινείται σε τόπους άγνωστους, επίσης επικίνδυνους και αγωνίζεται, για να αποκαταστήσει «εν καιρώ» την τάξη, να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του ίδιου ή της ίδιας και του συνόλου. Το γεγονός ότι στο παραμύθι οι τόποι δεν κατονομάζονται ούτε ο χρόνος προσδιορίζεται με αυστηρή ημερολογιακή συνέπεια καθιστά ενδιαφέρουσα την κειμενική, τη μετωνυμική, θα λέγαμε, διατύπωσή τους σε χωροχρόνο, εφόσον οι πληροφορίες, που δίδονται για τον τόπο και τον χρόνο, σχετίζονται πάντοτε με τα πρόσωπα και την εξέλιξη της πλοκής, δημιουργώντας έτσι τη διάσταση του χωροχρόνου, του πραγματικού και του υπερφυσικού. Ο ήρωας ή ηρωίδα κινούμενος/η ανάμεσά τους αναπτύσσει την καρναβαλική του/της δράση, όπως την εννοεί ο Μπαχτίν∙ με την έννοια, δηλαδή, της αντίστασης ενάντια στα τρομερά ισχυρότερα υπερφυσικά στοιχεία. |